Leyte Island: work to do

Zo, we gaan weer verder waar we gebleven waren!
Vrijdagochtend hebben we geworshipt met z’n allen, dat was voor ons allemaal wel weer even een oplaad-momentje. ‘s Middags zouden we weer naar dezelfde basisschool gaan als woensdag, maar dat ging niet meer door. We zijn nog even een paar uurtjes naar het strand gegaan. Zaterdagochtend ging de wekker erg vroeg, namelijk om 4:00 uur. Om half vijf moesten we klaarstaan op het plaza om mee te doen aan de colourrun. Dit was echt een superervaring, we hebben allemaal de 3 kilometer gelopen en we kregen zelfs een certificaat, omdat we mee hadden gedaan! Na de colourrun hadden we echt het gevoel dat het al 10 uur was ofzo, maar het was nog maar half zeven. We konden dus nog lekker even terugkruipen in ons bed. Later op de dag hebben we ons dramastuk, choices, nog geoefend en een duik genomen. Rond vijf uur kwam ons nieuwe teamlid Jeron aan. Hij is echt een goede aanvulling voor ons team. Het is namelijk toch wel handig dat er iemand in ons team zit die echt goed kan communiceren met de mensen, dat helpt soms voor hen om zichzelf open te stellen voor ons.
‘s Avonds was het zo ver, choices opvoeren op de openingsavond van de fiesta… Net voordat we op moesten, begonnen de zenuwen toch wel te komen, we hebben nog met z’n allen gebeden om kracht en dat het goed zou gaan en daar gingen we. We hadden allemaal nog in ons achterhoofd dat, toen we nog in Nederland waren, we gezegd hadden dat we het stuk misschien wel voor 200 mensen zouden kunnen opvoeren. Het moment dat we het podium opliepen, was zo mooi. Iedereen begon te klappen en te juichen toen we begonnen en het ging beter dan dat we het stuk ooit hebben opgevoerd tijdens het oefenen! De mensen zaten helemaal in het verhaal en toen we klaar waren, kregen we een mega groot applaus. We beseften toen echt dat God bij ons was geweest en ons de kracht had gegeven om het stuk, zonder te oefenen op het podium, konden opvoeren. We kwamen van het podium af en toen werd er gezegd dat we het stuk hadden opgevoerd voor ongeveer 5000!! mensen. We hebben toen met z’n allen echt een dankgebed uitgesproken naar God en we waren zo dankbaar. Dit was echt 1 van de hoogtepunten van onze reis tot nu toe!
Zondagochtend zijn we naar een katholieke kerk geweest. Het was voor ons allemaal best wel anders dan we gewend zijn, maar het was ook wel mooi om een keer mee te maken.’s Middags waren we uitgenodigd door de vrouw van de burgemeester om haar 47e verjaardag te komen vieren met een lunch op haar resort. We gingen eerst naar de markt om fruit te halen als cadeau. Op die markt werd Jeron’s telefoon gestolen, echt even een baalmoment. Toen we op het resort aankwamen, wisten we niet wat we zagen. Alles zag er zo mooi en luxe uit, niet normaal. Er stonden wel 30 tafels ongeveer, met witte stoelen met een rode strik eraan. En er was een cateringbedrijf dat echt supergoed eten had geregeld voor iedereen. De verjaardagstaart was een Chanel-marsepeintaart en er werd echt goed voor ons gezorgd. Tijdens het eten hebben we meegedaan met karaoke, wat echt wel grappig was. Helaas moesten we eerder weg, omdat er ‘s middags nog house-visitation op het programma stond. We hebben ons opgesplitst in 2 mensen van ons team samen met 3 vrijwilligers van de organisatie waar we mee samenwerken. We hebben mensen in een visserswijk opgezocht en met hen gepraat over hun ervaringen van de tyfoon Jolanda. De verhalen waren heftig en we merkten dat de mensen hun trauma vaak diep hadden weggestopt, maar zodra we met hen begonnen te praten, kwam er soms wel wat los. We hebben voor hen gebeden en hen bemoedigd. We hebben ons ook gericht op de kinderen daar, we hebben ballonnen voor hen gedraaid en het was echt een leuke middag. Toen we terugkwamen bij onze slaapplek lag daar een cadeautje voor Jeron. Het was zijn telefoon, iemand had hem gevonden en diegene was zo eerlijk geweest om hem terug te brengen naar de eigenaar, praise the Lord !
Vandaag begonnen we de dag in de townhall, waar we een ceremonie bij mochten wonen. Tijdens de ceremonie werden we bedankt dat we hier waren en we kregen een aandenken aan Tanauan. Na de ceremonie zijn we opgesplitst in 2 groepen. Demy, Jessica, Lisanne, Emma en de kinderen zijn naar een Special school gegaan, waar kindjes met een bepaalde handicap les krijgen. Er waren blinde en dove kindjes en kindjes met het Down-syndroom. Ze hebben hier een mooie ochtend gehad en Gods liefde voor de kinderen uit mogen delen daar.
Jan-Arie, Rene, Okke en Myrthe zijn naar een schooltje geweest. Daar moest een betonnen vloer gelegd worden. We hebben geholpen met het cement maken, wat ze hier dus niet met zo’n groot mix-ding kunnen doen als wij in Nederland. We begonnen met zand, daarop werden steentjes gedaan en daarna werd er water toegevoegd, het was echt best zwaar werk, want het was bloedheet. Tussen de middag hebben we daar op die school gegeten. Jeron had een bananenblad van de boom af gehaald en daarop werd rijst, kip en groente gelegd en iedereen kon gewoon met z’n handen eten. Echt weer zoiets wat we van onze bucketlist af kunnen halen, eten van een bananenblad in de bushbush. Op dit moment is Jan-Arie zijn eerste voetbalclinic aan het geven en heel toevallig maken we precies nu onze eerste echte moessonregen mee, een onhandige combinatie dus ;)

We hopen over een paar dagen onze laatste blog vanaf Leyte te schrijven!
Groetjes,
GO-team Philippines